Wydarzenie na FB:

Gorąco zapraszamy na wystawę Barbary Sosnowskiej Bałdygi oraz Stanisława Bałdygi. Ma ona charakter rocznicowy, związana jest bowiem z 50-leciem pracy twórczej. Toruńska wystawa w Galerii Katedry Grafiki WSZP UMK – To kolejna odsłona jubileuszu tego graficznego tandemu.

Pokazujemy szerokie spektrum twórczości obojga artystów. Od początku lat 70. stanowili generację grafików, która współtworzyła lubelskie środowisko artystyczne, a ich działania na polu grafiki artystycznej – nowoczesne myślenie o formie, tradycja doskonałego warsztatu i wyczulenie na wysoką jakość dzieła wpłynęły na pozycję lubelskiej grafiki na arenie ogólnopolskiej i międzynarodowej.

Ukończyła studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu w latach 1965-1970. Po dyplomie z grafiki artystycznej obronionym w 1970 r. w pracowni prof. Edmunda Piotrowicza i Ryszarda Krzywki osiadła na stałe w Lublinie.

Grafiki komputerowe Barbary Sosnowskiej-Bałdygi charakteryzuje techniczna maestria oraz syntetyczny skrót znaczeniowy o podtekstach filozoficznych. Wykorzystując możliwości komputera artystka moduluje i zmiękcza formę przy pomocy subtelnych gradacji światłocienia. Prace graficzne Barbary Sosnowskiej-Bałdygi nie zawierają konkretnych treści ani też naturalnych odniesień do bliskiej człowiekowi realności. Ta specyficznie wyrażona skrótowym znakiem plastycznym „opowieść” zawarta jest w ontologicznej konstrukcji elementarnego rozróżnienia kształtu i przestrzeni przy pomocy światła, będącego, samo w sobie, tajemnicą oraz zjawiskowym sygnałem pozamaterialnej rzeczywistości.

Absolwent toruńskiego Wydziału Sztuk Pięknych UMK w pracowni prof. Edmunda Piotrowicza i prof. Ryszarda Krzywki. Opuścił uczelnię w 1970 r. po uzyskaniu dyplomu w samodzielnej pracy twórczej znalazł swoje miejsce w linorycie, wypracowując swój własny rozpoznawalny styl.

Bardzo trudno jest dziś kroczyć własną drogą w sztuce i tworzyć w niej coś nowego bez popadania w skrajność w wyścigu nowości. Trzeba na to posiadać własną wizję świata, dostatecznie silną, by mogła stać się motorem twórczości. Stanisław Bałdyga taką wizję ukształtował w sobie i odnalazł drogę plastyczną artykulacji tej wizji. I choć pozornie można by prędzej tę wizję określić jako metafizykę przestrzeni, to jednak w

istocie jest to metafizyka Ziemi, rozumianej przede wszystkim jako planety, której powierzchnia – a niekiedy i bryła – stają się inspiracją dla tworzenia owej własnej wizji zjawisk świata. W tym dojrzeniu, czy może raczej skupieniu się na strukturach powierzchni Stanisław Bałdyga staje się niekiedy bliski współczesnym młodym artystom, dla których sama ziemia, grunt i to co go pokrywa, stają się materią, w której operują.

Projekt identyfikacji wystawy: Piotr Czyż